Olim in regno quodam tumultuoso, rex nuper creatus, priore rege decollato, in privatum regis conclave ingressus est et ibi, ex inopinato, tres invenit epistulas involucris opertas et obsignatas et, quod mirum videbatur, numeratas. Primum igitur involucrum, quod magno numero primo ornatum erat, novus rex aperuit et epistulam intus invenit quam prior rex sibi reliquerat: “Si regnum in difficultates inciderit, resigna et lege secundam epistulam.”

Post aliquot menses, regnum in difficultates incidit, et tumultuosi cives coeperunt queri de pretiis, de statu regni, de bello, de pace, de qualibet re, ut solent cives tumultuosi. Itaque, ut in mentem venit epistola prioris regis, ille secundum involucrum resignavit et legit: “Ob difficultates, quas nunc pateris, potes me culpare et sic te omni culpa absolvere. Si iterum in difficultates incideris, resigna et lege tertiam epistulam”

Quo consilio delectatus rex enuntiavit omnes difficultates priori regi ascribendas; semet ipsum oportere eas difficultates solvere, quas prior rex fecisset. Quod facile crediderunt cives, qui desiverunt queri. Itaque rex, in quem cives non iam irascebantur, potuit difficultates regni solvere et bene placideque regnare.

Post autem annum, regnum denuo in difficultates incidit, et tumultosi cives coeperunt iterum queri et tumultum ante palatium facere. Itaque rex tertium involucrum resignavit et legit: “Cape tres chartas et tria involucra et calamum…”